Galaxie
NGC 5237
{{{Kartentext}}}
AladinLite
Sternbild Zentaur
Position
ÄquinoktiumJ2000.0, Epoche: J2000.0
Rektaszension 13h 37m 39,05s[1]
Deklination −42° 50′ 49,1″[1]
Erscheinungsbild
Morphologischer Typ I0?[1]
Helligkeit (visuell) 12,2 mag[2]
Helligkeit (B-Band) 13,2 mag[2]
Winkel­ausdehnung 2,0′ × 1,6′[2]
Positionswinkel 115°[2]
Flächen­helligkeit 13,5 mag/arcmin²[2]
Physikalische Daten
Zugehörigkeit M83-Gruppe
NGC 5128-Gruppe
LGG 344[1][3]
Rotverschiebung 0.001204 ± 0.000013[1]
Radial­geschwin­digkeit (361 ± 4) km/s[1]
Hubbledistanz
H0 = 73 km/(s • Mpc)
(9 ± 1) · 106 Lj
(2,82 ± 0,22) Mpc [1]
Geschichte
Entdeckung John Herschel
Entdeckungsdatum 3. Juni 1834
Katalogbezeichnungen
NGC 5237 • PGC 48139 • ESO 270-022 • MCG -07-28-005 • 2MASX J13373905-4250488 • SGC 133440-4235.6 • AM 1334-423 • GC 3607 • h 3524 • HIPASS J1337-42 • LDCE 993 NED006 • WISEA J133739.16-425050.5

NGC 5237 ist eine verschmelzende, irreguläre Zwerggalaxie vom Hubble-Typ Im im Sternbild Zentaur am Südsternhimmel. Sie ist schätzungsweise 9 Millionen Lichtjahre von der Milchstraße entfernt und gilt als Mitglied der NGC 5128-Gruppe (LGG 344).

Das Objekt wurde am 3. Juni 1834 von John Herschel[4] mit einem 18-Zoll-Spiegelteleskop entdeckt, der bei insgesamt vier Beobachtungen „vF, pL, lE, glvM, 90 arcseconds long“, „F, pL, R, glbM, 40 arcseconds“, „F, pL, oval; vgbM, 1′ long, 50 arcseconds broad“ und „F, pL, R, vglbM, 40 arcseconds“[5] notierte.

Weblinks Bearbeiten

  • NGC 5237. SIMBAD, abgerufen am 22. Juli 2015 (englisch).
  • NGC 5237. DSO Browser, abgerufen am 22. Juli 2015 (englisch).

Einzelnachweise Bearbeiten

  1. a b c d e NASA/IPAC EXTRAGALACTIC DATABASE
  2. a b c d e SEDS: NGC 5237
  3. VizieR
  4. Seligman
  5. Auke Slotegraaf: NGC 5237. Deep Sky Observer's Companion, abgerufen am 22. Juli 2015 (englisch).