Oraov Dol

Dorf In Vardar, Nord Mazedonien

Oraov Dol (mazedonisch Ораов Дол, alte Schreibweise bis 1945 Ораовъ Долъ) ist ein Dorf im zentralen Teil Nordmazedoniens, das zur Gemeinde Čaška gehört. Die nächstgelegene Stadt ist Veles.

Oraov Dol
Ораов Дол

Blick auf Oraov Dol (2018)
Oraov Dol führt kein Wappen
Oraov Dol führt kein Wappen
Oraov Dol (Nordmazedonien)
Oraov Dol (Nordmazedonien)
Basisdaten
Staat: Nordmazedonien Nordmazedonien
Region: Vardar
Gemeinde: Čaška
Koordinaten: 41° 32′ N, 21° 32′ OKoordinaten: 41° 31′ 38″ N, 21° 32′ 0″ O
Höhe: 786 m. i. J.
Einwohner: 3 (2002[1])
Kfz-Kennzeichen: VE

Geographie Bearbeiten

Oraov Dol liegt etwa 50 Kilometer südwestlich von Veles. Das Dorf befindet sich in der historischen Landschaft Azot, welche auch Babunija genannt wird, angelehnt an den Babuna-Fluss. Die Nachbardörfer von Oraov Dol sind Gabrovnik, Mokreni, Teovo und Omorani. Nordwestlich des Dorfes erhebt sich das Bergmassiv Jakupica mit der Spitze Solunska Glava.[2]

Geschichte Bearbeiten

 
Der bulgarische Wojwode der IMARO, Sekula Oraowdolski, geboren in Oraov Dol

Die Region Azot wurde nach 1900 Schauplatz blutiger Kämpfe und Scharmützel zwischen den bulgarischen Komitadschi der Inneren Makedonisch-Adrianopeler Revolutionären Organisation (IMARO) und den serbischen Tschetniks, welche sich teilweise erfolgreich in der Region eingenistet hatten.[3]

Laut der Statistik des Ethnographen Wassil Kantschow zählte Oraov Dol Ende des 19. Jahrhunderts 512 Einwohner, welche allesamt als christliche Bulgaren klassifiziert wurden.[4]

Laut einem Geheimbericht des bulgarischen Konsulats in Skopje im Jahre 1895 erkannten 32 von 90 Häuser des Dorfes das Ökumenische Patriarchat von Konstantinopel an.[5] Laut dem Metropolit Polikarp von Debar und Veles existierten 1904 in Oraov Dol 33 serbische Familien.[6]

Nach den Statistiken des Sekretärs des bulgarischen Exarchats Dimitar Mischew ("La Macédoine et sa Population Chrétienne") im Jahr 1905 lebten in Oroaov Dol 456 bulgarische Exarchisten und 256 bulgarische, serbophile Patriarchisten, welche jeweils eine bulgarische und eine serbische Grundschule im Dorf besaßen.[7] Nach der Jungtürkischen Revolution 1908 kehrten 50 serbophile Haushalte zurück zum bulgarischen Exarchat.[8]

1927 führte der deutsche Forscher Leonhard Schultze Oraov Dol auf seiner Karte Mazedoniens auf und ordnete es als ein kürzlich serbisiertes, bulgarisches Dorf ein.[9]

Laut der letzten Volkszählung von 2002 lebten in Oraov Dol drei Einwohner, alle Mazedonier.

Persönlichkeiten Bearbeiten

Weblinks Bearbeiten

Commons: Oraov Dol – Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien

Einzelnachweise Bearbeiten

  1. Volkszählung Mazedonien 2002. In: Staatliches Statistikbüro. Abgerufen am 2. Juni 2021 (englisch, PDF-Datei, 2,18 MB).
  2. Jovan F. Trifunoski: Oblast Babune i Topolke, Skopje, 1968. S. 227–229
  3. Стефанъ Аврамовъ: Революционни борби въ Азоть (Велешко) и Порѣчието (zu dt. Die revolutionären Kämpfe in Azot, Veles Region, und Poreče), Sofia, Makedonisches Wissenschaftliches Institut, 1929. S. 141–144 (bulgarisch)
  4. Василъ Кѫнчовъ: Македония. Етнография и статистика (zu dt. Makedonien. Ethnographie und Statistik), Българското книжовно дружество, 1900. ISBN 954430424X. S. 157 (bulgarisch)
  5. Величко Георгиев, Стайко Трифонов: История на българите 1878 - 1944 в документи, том 1 1878 - 1912, част втора, S. 296 (bulgarisch)
  6. Доклад на митрополит Поликарп (zu dt. Bericht von Metropolit Polikarp), 25. Februar 1904, gescannt aus dem nordmazedonischen Archiv (bulgarisch)
  7. Brancoff, D. M.: La Macédoine et sa Population Chrétienne: Avec deux cartes etnographiques, Paris, Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs, 1905. S. 118–119 (französisch)
  8. Величко Георгиев, Стайко Трифонов: История на българите 1878 - 1944 в документи, том 1 1878 - 1912, част втора, S. 296–302 (bulgarisch)
  9. Leonhard Schultze-Jena, Leonhard Siegmund: Die volkliche Zugehörigkeit der Dörfer im skopischen Feld zu seiten des Vardar in der letzten Zeit der türkischen Herrschaft in Makedonien: Landschafts- und Kulturbilder. Gustav Fischer, Jena, 1927.
  10. „Дневник на четите, изпратени в Македония от пункт Кюстендил. 1903-1908“, ДА - Враца, ф. 617к, оп.1, а.е.1, л.51
  11. Българската възрожденска интелигенция (енциклопедия), ДИ „Д-р Петър Берон“, София, 1988, стр.424.
  12. „Дневник на четите, изпратени в Македония от пункт Кюстендил. 1903-1908“, ДА - Враца, ф. 617к, оп.1, а.е.1, л.34