Northern Ireland Trophy 2007

Snookerturnier

Die Northern Ireland Trophy 2007 war ein Snooker-Turnier der Saison 2007/08, das vom 4. bis 11. November 2007 in der Waterfront Hall in der nordirischen Hauptstadt Belfast ausgetragen wurde. Es war das zweite Mal, dass das Turnier zur Snookerweltrangliste zählte.

Northern Ireland Trophy 2007

Turnierart: Weltranglistenturnier
Austragungsort: Waterfront Hall, Belfast, Nordirland
Eröffnung: 4. November 2007
Endspiel: 11. November 2007
Sieger: Schottland Stephen Maguire
Finalist: Irland Fergal O’Brien
Höchstes Break: 147 (EnglandEngland Ronnie O’Sullivan)
2006
 
2008

Titelverteidiger Ding Junhui scheiterte im Achtelfinale an Stephen Maguire. Der Schotte wiederum erreichte das Finale und besiegte den Iren Fergal O’Brien mit 9:5. Es war der dritte Main-Tour-Sieg in Maguires Karriere.

Am 8. November gelang Ronnie O’Sullivan ein Maximum Break. Es war das einzige 147er-Break in den vier Ausgaben der Northern Ireland Trophy.

Preisgeld / Weltranglistenpunkte Bearbeiten

Bei den Punkten für die Weltrangliste gab es keine Veränderungen zum Vorjahr. Und auch das Preisgeld blieb fast unverändert, lediglich die beiden Halbfinalverlierer bekamen 1.000 £ mehr.[1]

Preisgeld Weltrang-
listenpunktea
Sieger 30.000 £ 5.000
Finalist 15.000 £ 4.000
Halbfinalist 7.500 £ 3.200
Viertelfinalist 5.600 £ 2.500
Achtelfinalist 4.000 £ 1.900
Letzte 32 2.500 £ 1.400
Letzte 48 1.625 £ 1.150
Letzte 64 1.100 £ 900
Letzte 80 650
Letzte 96 200
Höchstes Break (Finalrunde) 2.000 £
Höchstes Break (Qualifikation) 500 £
Insgesamt 200.500 £
a 
Gesetzte Spieler, die in der Qualifikation oder in Runde 1 ihr erstes Spiel verloren, erhielten nur die halbe Punktzahl.

Für das Maximum Break wurden zusätzlich 20.000 £ ausgezahlt.

Finalrunde Bearbeiten

Zum Hauptturnier traten die Top 32 der Weltrangliste und 16 Qualifikanten an.[2][3][4]

Runde 1 Bearbeiten

16 Spieler hatten sich in drei Runden in Prestatyn qualifiziert. Sie traten gegen die Spieler von Platz 17 bis 32 der Weltrangliste an.

Spiel Spieler 1 Ergebnis Spieler 2
1 Joe Perry England  15:15 Thailand  James Wattana
2 Stuart Bingham England  52:52 England  David Gray
3 Ian McCulloch England  15:15 Schottland  Alan McManus
4 Jamie Cope England  25:25 Wales  Lee Walker
5 Marco Fu Hongkong  53:53 England  Adrian Gunnell
6 Joe Swail Nordirland  25:25 China Volksrepublik  Liu Song
7 Matthew Stevens Wales  54:54 England  Martin Gould
8 Anthony Hamilton England  25:25 Irland  Michael Judge
9 Mark Allen Nordirland  15:15 England  Rod Lawler
10 Dominic Dale Wales  15:15 England  Mike Dunn
11 Gerard Greene Nordirland  25:25 China Volksrepublik  Liang Wenbo
12 Mark King England  45:45 England  John Parrott
13 Michael Holt England  51:51 England  Tom Ford
14 Nigel Bond England  35:35 England  David Gilbert
15 Barry Hawkins England  45:45 Schottland  Jamie Burnett
16 Dave Harold England  51:51 Irland  Fergal O’Brien

Top 32 bis Finale Bearbeiten

Die Top 16 der Weltrangliste waren für Runde 2 gesetzt und spielten gegen die 16 Sieger aus Runde 1.[4]

Runde 1
Best of 9 Frames
Achtelfinale
Best of 9 Frames
Viertelfinale
Best of 9 Frames
Halbfinale
Best of 11 Frames
Finale
Best of 17 Frames
                                             
1  China Volksrepublik  Ding Junhui 5                
18  England  Joe Perry 2  
1  China Volksrepublik  Ding Junhui 3
  10  Schottland  Stephen Maguire 5  
10  Schottland  Stephen Maguire 5
35  England  David Gray 0  
10  Schottland  Stephen Maguire 5
  8  Australien  Neil Robertson 2  
13  England  Stephen Lee 4    
28  England  Ian McCulloch 5  
28  England  Ian McCulloch 0
  8  Australien  Neil Robertson 5  
8  Australien  Neil Robertson 5
22  England  Jamie Cope 1  
10  Schottland  Stephen Maguire 6
  4  England  Shaun Murphy 5  
7  England  Peter Ebdon 5
40  England  Adrian Gunnell 2  
7  England  Peter Ebdon 5
  15  England  Steve Davis 0  
15  England  Steve Davis 5
17  Nordirland  Joe Swail 3  
7  England  Peter Ebdon 3
  4  England  Shaun Murphy 5  
9  Schottland  Stephen Hendry 5    
 England  Martin Gould 3  
9  Schottland  Stephen Hendry 2
  4  England  Shaun Murphy 5  
4  England  Shaun Murphy 5
26  England  Anthony Hamilton 2  
10  Schottland  Stephen Maguire 9
37  Irland  Fergal O’Brien 5
3  Schottland  Graeme Dott 3
29  Nordirland  Mark Allen 5  
29  Nordirland  Mark Allen 5
  16  Wales  Ryan Day 3  
16  Wales  Ryan Day 5
31  Wales  Dominic Dale 1  
29  Nordirland  Mark Allen 5
  32  Nordirland  Gerard Greene 3  
12  Wales  Mark Williams 3    
32  Nordirland  Gerard Greene 5  
32  Nordirland  Gerard Greene 5
  5  Irland  Ken Doherty 1  
5  Irland  Ken Doherty 5
21  England  Mark King 0  
29  Nordirland  Mark Allen 3
  37  Irland  Fergal O’Brien 6  
6  England  Ronnie O’Sullivan 5
50  England  Tom Ford 4  
6  England  Ronnie O’Sullivan 5
  14  England  Ali Carter 2  
14  England  Ali Carter 5
25  England  Nigel Bond 3  
6  England  Ronnie O’Sullivan 2
  37  Irland  Fergal O’Brien 5  
11  England  Mark Selby 4    
19  England  Barry Hawkins 5  
19  England  Barry Hawkins 3
  37  Irland  Fergal O’Brien 5  
2  Schottland  John Higgins 4
37  Irland  Fergal O’Brien 5  


Finale Bearbeiten

Stephen Maguire stand in seinem vierten Finale, Fergal O’Brien hatte nach seinem Sieg bei den British Open 1999 nach acht Jahren seine zweite Titelchance. Die erste Session verlief wechselhaft, Maguire konnte nach 7 Frames einen 4:3-Vorsprung halten. Am Abend konnte der Schotte dann auf 7:4 davonziehen, O’Brien gelang nur noch ein weiterer Framegewinn und Maguire holte mit 9:5 den Sieg und seinen dritten Titel.

Finale: Best of 17 Frames
Schiedsrichter/in: Alan Chamberlain
Waterfront Hall, Belfast, Nordirland, 11. November 2007
Schottland  Stephen Maguire 9:5 Irland  Fergal O’Brien
Nachmittag: 109:8 (60), 0:84 (84), 0:97, 69:46, 135:0 (135), 72:62 (O’Brien 58), 56:65 (Maguire 56);
Abend: 79:0 (73), 45:74, 63:16, 84:0, 30:73, 71:39, 97:0 (56)
135 Höchstes Break 84
1 Century-Breaks
5 50+-Breaks 2

Qualifikation Bearbeiten

Die Qualifikationsspiele fanden vom 23. bis zum 25. Oktober 2007 im Pontin’s Centre in Prestatyn statt. In Runde 1 spielten die Plätze 65 bis 96 der Weltrangliste gegeneinander, die Sieger trafen in Runde 2 auf die Plätze 49 bis 64, in Runde 3 kamen Nummer 33 bis 48 hinzu. Die Top 32 kamen erst im Hauptturnier zum Einsatz.[3][4]

  Runde 1 (Top 96)
Best of 9 Frames
  Runde 2 (Top 80)
Best of 9 Frames
  Runde 3 (Top 64)
Best of 9 Frames
                       
England   Lee Spick 5   Wales   Paul Davies 3   Thailand   James Wattana 5
China Volksrepublik   Liu Chuang 4   England   Lee Spick 5   England   Lee Spick 2
England   Shailesh Jogia 2   Finnland   Robin Hull 5   England   David Gray 5
Wales   Michael White 5   Wales   Michael White 1   Finnland   Robin Hull 2
England   Alex Davies 1   England   Judd Trump 5   Schottland   Alan McManus 5
England   Jimmy Robertson 5   England   Jimmy Robertson 1   England   Judd Trump 0
Wales   Lee Walker 5   Schottland   Scott MacKenzie 2   England   Robert Milkins 4
England   Ashley Wright 2   Wales   Lee Walker 5   Wales   Lee Walker 5
England   Jamie O’Neill 5   England   Marcus Campbell 0   England   Adrian Gunnell 5
Thailand   Supoj Saenla 3   England   Jamie O’Neill 5   England   Jamie O’Neill 0
China Volksrepublik   Liu Song 5   England   Jimmy Michie 4   England   Ricky Walden 2
Wales   Gareth Coppack 0   China Volksrepublik   Liu Song 5   China Volksrepublik   Liu Song 5
England   Matthew Selt 2   England   David Roe 1   England   Mark Davis 4
England   Martin Gould 5   England   Martin Gould 5   England   Martin Gould 5
Schottland   James McBain 2   England   Stuart Pettman 2   Irland   Michael Judge 5
Nordirland   Patrick Wallace 5   Nordirland   Patrick Wallace 5   Nordirland   Patrick Wallace 3
Norwegen   Kurt Maflin 5   England   Rod Lawler 5   England   Andrew Higginson 4
Australien   Steve Mifsud 2   Norwegen   Kurt Maflin 3   England   Rod Lawler 5
England   Mark Joyce 5   England   Mike Dunn 5   England   Andy Hicks 2
Belgien   Kevin Van Hove 0   England   Mark Joyce 4   England   Mike Dunn 5
China Volksrepublik   Liang Wenbo 5   Irland   Joe Delaney 2   England   Rory McLeod 4
Schottland   Fraser Patrick 3   China Volksrepublik   Liang Wenbo 5   China Volksrepublik   Liang Wenbo 5
Malta   Tony Drago 4   Schottland   Drew Henry 5   England   John Parrott 5
Thailand   Issara Kachaiwong 5   Thailand   Issara Kachaiwong 4   Schottland   Drew Henry 2
England   Munraj Pal 2   England   Tom Ford 5   England   Andrew Norman 1
England   Ben Woollaston 5   England   Ben Woollaston 2   England   Tom Ford 5
Irland   Leo Fernandez 1   England   Jimmy White 0   England   David Gilbert 5
China Volksrepublik   Xiao Guodong 5   China Volksrepublik   Xiao Guodong 5   China Volksrepublik   Xiao Guodong 2
Irland   David Morris 5   Wales   Ian Preece 4   Schottland   Jamie Burnett 5
England   Alfie Burden 3   Irland   David Morris 5   Irland   David Morris 1
China Volksrepublik   Tian Pengfei 4   England   Barry Pinches 5   Irland   Fergal O’Brien 5
Irland   Rodney Goggins 5   Irland   Rodney Goggins 1   England   Barry Pinches 4

Century-Breaks Bearbeiten

19 Spieler erzielten im Hauptturnier 32 Breaks von mindestens 100 Punkten. Ronnie O’Sullivan erzielte nicht nur ein Maximum Break, sein siebtes und das 59. nach offizieller Zählung, in seinem Achtelfinalmatch gegen Ali Carter gelangen ihm fünf seiner insgesamt sechs Century-Breaks. In der Qualifikation gab es 16 Centurys von 14 Spielern.[1]

Hauptturnier Bearbeiten

England  Ronnie O’Sullivan 147, 129, 122, 110, 108, 107
Irland  Fergal O’Brien 142, 114
England  Ian McCulloch 136a
England  Ali Carter 136
Schottland  Stephen Maguire 135, 106, 105
China Volksrepublik  Ding Junhui 130, 127
Schottland  Stephen Hendry 127
England  Shaun Murphy 124, 113
Hongkong  Marco Fu 114a
Nordirland  Mark Allen 113, 108a, 100
Irland  Ken Doherty 112
England  Barry Hawkins 112
Australien  Neil Robertson 110
England  Stephen Lee 108, 102
England  Joe Perry 108
England  Nigel Bond 106
England  Adrian Gunnell 102a
Wales  Ryan Day 101
China Volksrepublik  Xiao Guodong 100
a 
erzielt in Runde 1 (Runde der letzten 48 ohne die Top-16-Spieler)

Qualifikation Bearbeiten

England  Alfie Burden 136
England  Barry Pinches 135
England  Rory McLeod 134
Finnland  Robin Hull 130
England  Jimmy Michie 129
England  Mike Dunn 118
Nordirland  Patrick Wallace 113
England  John Parrott 113
England  Robert Milkins 110
Norwegen  Kurt Maflin 110, 100
China Volksrepublik  Liang Wenbo 109, 100
England  Ben Woollaston 107
England  Jamie O’Neill 104
China Volksrepublik  Liu Song 102

Quellen Bearbeiten

  1. a b 2008 Northern Ireland Trophy - Finishes. CueTracker, abgerufen am 22. Oktober 2017 (englisch).
  2. 2008 Northern Ireland Trophy. In: CueTracker Snooker Results & Statistics Database. Ron Florax, abgerufen am 22. Oktober 2017 (englisch).
  3. a b Northern Ireland Trophy 2007. snooker.org, abgerufen am 22. Oktober 2017 (englisch).
  4. a b c Rankings - 2007-2008. In: CueTracker Snooker Results & Statistics Database. Ron Florax, abgerufen am 22. Oktober 2017 (englisch).